55 Olsztyńska Harcerska Drużyna Grunwaldzka "Dżed" im. Strażackiego Ruchu Oporu "Skała"

Kamil

ja również napisałem opowiadanie
wystapili w nim
kamil z jako Kamil Dante
Marcin B jako Martin Salvatore
Kornel B jako Kornel Salvatore
Paweł(drops) jako Paweł Andolini
Konrad G jako Konrad Pentangeli
Michał W jako Michał Geraci
Mateusz K jako Mateusz Hayashi z Japoni
reszta pojawi się w nastenych odcinkach

Część 1

Oto historia dwóch chłopców.
Aby zachować tradycje opowiem o nich a nie o każdym z osobna ponieważ razem dorastali razem przypływali do Stanów Zjednoczonych, razem doszli do sukcesu i razem umierali.
To historia Kamila Dante i Martina Salvatore.

rok 1955
Było piękne słoneczne popołudnie, temperatura na słońcu sięgała 30 stopniom a niebo było bez chmurne.
W tle było słychać bicie dzwonów weselnych z kościoła na Woodrow w dzielnicy
Nowego Yorku zwanej Staten Island.
Był to ślub Martina Salvatore i jego kochanki Eweliny Hernandez.
Martin był przystojnym dwudziesto dziewięcio letnim młodzieńcem o wąskiej sylwetce ciemnych oczach, włosach i oliwkowej cerze która z pewnością ładniej wyglądała by u dziewczyny niż u faceta.
Posiadał 182 cm wzrostu i był to typowy wygląd Sycylijczyka.
Martin był człowiekiem inteligentnym ale często gubiła go arogancja i pewność siebie.
Był to typ babiarza który często bywał w domach towarzyskich, nocnych klubach i kasynach jednymi słowy był wolny jak ptak fruwający po całym świecie, mawiano że to król życia.
W rodzinie Dante pełnił role Consigliere czyli adwokata i doradcy.
Jego najlepszym przyjacielem był don Kamil Dante.
Była to przyjaźń na śmierć i życie zwłaszcza że razem wychowywali się i dorastali na Sycylii.
Ewelina Hernandez była amerykanką o hiszpańskich korzeniach.
Miała jasno brązowe włosy, niebieskie oczy i była ładną dziewczyną ponadto miała dwadzieścia trzy lata i jak na swój wiek była dość rozwydrzona.
Kiedy ceremonia zaślubin dobiegła końca, wszyscy goście, przyjaciele i cała rodzina zjeżdżali się do pięknej posiadłości Dante przy New Dorp Beach.
Posiadłość składała się z bramy wjazdowej zbudowanej z pięknych marmurowych kolumn, wzdłuż rozciągała się długa droga przedzielająca posiadłość na dwie części.
W posiadłości znajdowały się cztery wielkie domy, po dwa z każdej strony drogi a za dwoma ostatnimi rozciągał się piękny ogród.
Cały kompleks otaczał gruby na jeden metr i wysoki na cztery metry mur
Pierwsze dwa domy należały do Martina Salvatore i jego brata Kornela zaś trzeci i czwarty należał do Don Kamila Dante jego żony Felicji i ich dwu letniego synka Michaela.
Don Dante był również typowym sycylijczykiem o włoskim akcencie lecz nie aż tak przystojny jak Martin Salvatore i miał trzydzieści lat.
Posiadał 183 cm wzrostu i nosił okulary, jego charakterystycznym znakiem była blizna na ramieniu z dzieciństwa.
Don Dante był człowiekiem rozsądnym, inteligentnym oraz posiadał bardzo silna osobowość którą sobie wyrabiał latami a która była bardzo znana w środowisku w jakim się obracał.
Nie był to kobieciarz, raczej rzec można iż to samotnik.
Miał piękną żonę o imieniu Felicja, która pochodziła również z Sycylii lecz z wyglądu przypominała raczej typ grecki niż włoski.
Miała piękne brązowe kręcone włosy pełne usta, ciemne oczy, szczupła sylwetkę i była średniego wzrostu.
Była bardzo oddana mężowi i zawsze wspierała go w trudnych chwilach.
Don Dante siedział w swoim gabinecie przy wielkim machoniowym biurku i korygował wszystkie nie dociągnięcia związane z weselem przyjaciela.
Nagle usłyszawszy dźwięk klaksonu samochodowego Don Dante wstał od biurka i podszedł do okna.
Ujrzał wjeżdżającą przez bramę kolumnę samochodów oprawionych w kolorowe balony i kwiaty przepasane białymi wstążkami.
Z samochodów wysiadali najwięksi przyjaciele rodziny, jej współpracownicy i znajomi.
W mgnieniu oka ogród zapełnił się gośćmi a Dom Kamil Dante odszedł od okna i jako gospodarz zszedł do ogrodu by przywitać gości.
Gdy wyszedł na zewnątrz w tle słychać było rozbawionych ludzi i przepiękną muzykę graną przez różne zespoły.
Na weselu widać było Martina brata, Kornela Salvatore tańczącego z Eweliną.
Kornel był młodszy od Martina i podobnie jak brat był dość przystojny.
Był to człowiek łatwo wpadający w złość, która była bardzo znana przez wszystkich pracowników rodziny i nie tylko.
Kornel w rodzinie Dante pełnił funkcje Caporegime czyli dowódcę mający pod sobą "regiment" (drużynę), składającą się z 70 ludzi.
Kornel Salvatore dostał tę funkcje w rodzinie z uwagi na swoja charyzmę i za swój okrutny stosunek do wrogów.
Na przyjęciu gości rozbawiał siedzący na środku przy głównym stole Paweł Andolini.
Paweł nie był sycylijczykiem czystej krwi ponieważ jego matka pochodziła z Polski, on sam wychował się w warszawie.
Dopiero w wieku 13 lat opuścił kraj z powodu drugiej wojny światowej osiedlając się w Nowym Jorku na Brooklynie.
W rodzinie Dante również pełnił funkcje Caporegime, zarówno jak i Konrado Pentangeli który z wyglądu przypominał odrażającą bestie ale nie tylko wygląd odpychał ludzi ale i jego zachowanie człowieka niezrównoważonego psychicznie.Konrado był Włochem o masywnej budowie i grubej okrągłej dużej głowie.
Na przyjęciu siedział sam przy drzewie popijając czerwone wino i mrucząc cos do siebie.
Jego prawą ręką był Michał Geraci który był sympatyczną spokojna osobą wypełniającą sumiennie wszystkie obowiązki jakie zlecali mu jego przełożeni.
Na weselu Michał miał za zadanie legitymowanie wszystkich zaproszonych na przyjęcie oraz dowodzenie wszystkimi ochroniarzami patrolującymi teren posiadłości Dante.
Na weselu przyszły też cztery pozostałe rodziny Nowego Jorku między innymi:
Rodzina Colombo
Rodzina Lucchese
Rodzina Gambino,
Rodzina Genovese
Gości na przyjęciu było około dwóch tysięcy w tym rodzice Eweliny jej znajomi itp.
Jako ostatni wszedł człowiek który był najbardziej zaufanym pracownikiem rodziny Dante był to Mateusz Hayashi z Japoni.

Ciąg dalszy nastąpi

IXI

Kamil, bardzo ciekawe czekam na dalsze czesci.....

cinekcx63

Nom spoko tylko jakoś mało opisów Razz

Myślałem że bardziej obrazowo to opiszesz: P

Mateusz.

Spoko tylko ciekawe w jaka role mnie dasz a co to tego japońca pogadamy potem Smile

Kamil

to było tylko przedstawienie postaci więc obrazowo to bedzie dalej

Mery

Panowie jacy z Was literaci Smile

Pełna kooltura się szerzy Smile

IXI

PauliX

nie wiem, czy zauwazyliscie, ze w swoim opowiadaniu Kamil nie robi tylu bledow ortograficznych, niz jak pisze tak normalnie. Dobrze Ci sluzy to pisanie, Kamilu, oby tak dalej Smile

A ogolnie, niezle sie zapowiada Twoja historia Wink

Kamil

starałem sie nie robić błedów i chyba mi sie udało a nastepna część bedzie bardziej z obrazowana bo to tylko przedstawienie bochaterów

IXI

No Kamil i tak i tak na dobre wyjdzie ci to pisanie Smile